ترانه ای جهت اجرای خواننده در وصف ایل زلکی

زلکیِ دلیرُم مُو شیرِ بی بدیلُم

باافتخار اِمیرُم سی میهن و سی ایلُم
.
.
تیره و طافه هامو، مردُمِ سردیارن
فاتحِ جنگِ سخت و محکم و با وقارِن
.
.
قدمت و نومِ ایلُم ایرسه تا اتابک
بختیاری تواریم،غیرتمو بیده تک
.
.
دارِ کهنسالیه ئی زلکی تبارو
ریشه همه‌سو یکی،بیده ز سردیارو
.
.
نادر اَووِه به جنگُم وا کُلِ تیپِ ایرون
سردار علیمرادُم نادرِ کِرده حِیرون
.
.
اُردیِ شامرادُم فاتحِ قندهارِن
چی رستمِن به میدون باعثِ افتخارِن
.
.
خان و کلونترونس یا کخدون و کیخا
پشت و پناهِ مردُم بیدن و بی ادعا

✍ابراهیم زلکی

*سردار علیمرادی از تیره لیرکی طایفه ی خورجین ایل زلکی

تقدیم به مردمانِ نجیب و سرافراز و مقتدر ایل زلکی که در طول تاریخ رشادتها نمودند.

ز شیرانم بجز سنگی نشان نیست
غمی سنگینتر از این در جهان نیست

در این تاریکیِ سرد و پر از درد
نشان از شهسوارِ آسمان نیست

کویری شد دل از بازیِ تقدیر
درآن فصلی بجز فصلِ خزان نیست

در این کشتی سرگردان و طوفان
نشان از ناخدا و بادبان نیست

و سیمرغی دگر در آشیان نیست
تهَمتن را طبیبی این زمان نیست

بسی شهنامه و شهنامه خوان هست
ولیکن هرکسی شهنامه دان نیست

همه در ذهن خود شیرند و افسوس
به میدانِ عمل،کس را توان نیست

چنین اندیشه ای وهم است و باطل
که محصولش بجز درد و زیان نیست

جوانمردی و راه آن بزرگان
چرا در نسل امروزی عیان نیست!

اگر کهنه تفنگی مانده بر جای
دلیلی بر وجود آن مِهان نیست

نفس در سینه حبس است و گلویم
پُر از بغض و به لب غیر از فغان نیست

*مهان=بزرگان،

✍سراینده:ابراهیم زلکی🏁

زلکی یعنی مروّت,بخشش و مهر و وفا
غیرتـی,مهمـانواز و مردمـی بی ادعـا
.
.
همچو قالیکُه ستبر و همچو کارون پر خروش
سرفرازی از زن و مردش نمیگردد جدا
.
.
مردمی آزاده و بی باک و چون چشمه زلال
پاک و یکرنگ اند و ساده ,باوقار و بی ریا

موطنش مهدِ دلیران است و سرداران جنگ
دشمـنِ اهریمـن و بیـزار از جـور و جفا

لُر تبار و بختیاری,ریشه دارد از کهن
مردمی روشن ضمیرند و سزاوارِ ثنا

✍ابراهیم زلکی

🎹🎹🎹🎹🎹🎹🎹🎹🎹

به نام پدیدآورِ آدمی
که غافل نگردم ز ایشان دمی

یکی طایفه بوده خورجین بنام
کهن چون فریدون و جمشید و سام

خردمند و آزاده،با اقتدار
درخشنده مهتابِ شبهای تار

نژادش بُوَد زلکی و کهن
شنیدم ز پیران بسی این سخن

بُدش هفت تیره به ایام دیر
همه سرفراز و به میدان چو شیر

مدورک،پِزی،تِرپی و لیروکی
بُوَد شهره در مردی و چابکی

و شیخ عمرو و بی اَوی،مفروش
چو شیری ژیان و همه پر خروش

ز عهد اتابک چنین بوده اند
ز یک شاخه و همنشین بوده اند

به گرز و کمان و به تیغ و کمند
چو رستم به گیتی نیامد به بند

سزد گر نویسم ز وِی دفتری
سزاوار ایشان بُوَد افسری

دراشگفتی،اولاد و جانبازوند
ز خورجین و هر سه هزارسی اند

دگر شاخه از زلکی،قالی است
ز وصفش چنین گفته هشیار و مست

بسی نادراند و سترگ و نجیب
دلیرند و ایشان ندارد رقیب

نژاده بوَد مردمی سرشناس
بجز حق ندارد ز کس او هراس

سرایش کنامِ پلنگ است و شیر
درودم به ایشان چه برنا و پیر

گروه دگر دوزنی نامشان
بسی سرکشانی که شد رامشان

وفادار و چون کوهِ شان استوار
همه غیرتی مردمی سردیار

بُوَد چارطافه شریف و کلان
همان وارثانِ نکوی مِهان

ز وصفش سخن هرچه گویم کم است
به داد و دهِش گوئیا حاتم است

چو دشمن به ایلم هجوم آورد
چو شیری ژیان سینه اش را درَد

چپالی و میکورشان پیلِ مست
همان فاتحانِ بدون شکست

کلاوند با هادلی وندشان
چنان تاج و سر گشت پیوندشان

و مینجائی و چاربری‌اش همان
یلانی که دارد ز نیکان نشان

دو تیره‌ی دیگر سراسر وقار
که ایلم به ایشان کند افتخار

یکی پیرِ احمدفداله مهین
که شد با دره کایدی همنشین

نویسم ز جاوندِ دیو افکنم
ز نامش هراسان شود دشمنم

بُوَد مهد ایثار و آزادگی
نشد بنده‌ی ظلم در زندگی

به ایامِ سختی و در روز جنگ
به میدان روانه شود بی درنگ

کهن مردمی ساده و بی ریا
که با افتخارند و بی ادعا

بُوَد این طوایف ستونهای ایل
اهورائی و باشکوه و اصیل

به دوران دیر و به این ماه و سال
دل مردمانش چو چشمه زلال

اصالت گره خورده با نامشان
چو رستم بُوَد زور و اندامشان

زن و مردشان نامی اند و دلیر
طوایف نشد خالی از ببر و شیر

و جمعِ طوایف همان زلکیست
نشان و بزرگی ایشان یکیست

✍شاعر:ابراهیم زلکی

ویژگی بزرگان

🎹🎹🎹🎹🎹🎹🎹🎹

یه چندی هِد که ناکس هم گَپ آبید
همه چی مینِ دنیامون چپ آبید

ز پیل و منصبس وابی گپ مال
رووَه هم نی،اگُن بِس رستم زال

جهانِ ار بِدی روزی به ناکس
نه شُرگ ایگو،نه هم ایگوهِ دی بس

تو هر کاری کنی سی آدُمِ لیش
مَنی گَژدین زنه بِت عاقوَت نیش

یو چندی هد دلم خینه ز دنیا
به هرکس کخدا ایگون و کیخا

منی کیلی که ایپِینی خووی‌نِ
دیه نی تا بجوری واس،گپی‌نِ

هو که هر ناکسی‌نِ آ صدا کِرد
به حقِ هر گپی الحق جفا کرد

اَیَر بینی که ایگم از گپونم
اخوم اَورِ ز ری افتو برونم

اخوم که زنده بو نوم و نشونس
بدونین گپ چه کِئه سی دیدمونس

اخوم سیتو بگم از خصلتاسو
ز رزم و بزم و از او عادتاسو

گپون مِن دوره‌سو چی شاه بیدن
به سی شوگار ایلم ماه بیدن

هنو اسطوره بیدن جورِ کوروش
ز کاراسو اَوی ایلم چنو خوش

شکس دان شاهنِ وا هنگ روسی
ز شیرونم تریده ایگروسی

گپونم چونکه بیدن کُهِ غیرت
نکردن نوکری سی مال و شهرت

گودن حرف حق و دلدار بیدن
گپون از ظالمون بیزار بیدن

گپون فرگ خوسو تهنا نبیدن
به هیجار ضعیفون ایرسیدن

گپونم مردمی،،غمخوار بیدن
همه بخشنده ،حاتم وار بیدن

نجیم و مهروون،باشرم بیدن
به دنیا و قیومت ری سفیدن

دیه هرکس که جیوِس پُرِ پیله
تو جَلدی بِس مگو سردارِ ایله

✍شاعر :ابراهیم زلکی

بزرگ را از روی صفات نیک و عملکردش بایست شناخت.

دکلمه در انتهای وبلاگ موجود است

شعری درباره جنبش مشروطه و فتح تهران

به نام تو ای خالقِ بی بدیل
پدیدآور اینهمه قوم و ایل

نویسم ز تاریخِ ایلی سترگ
ز آزادگانِ دلیر و بزرگ

ز عهد قدیمش بگویم تو را
از آن پس بدانی که گِریم چرا

ز افغان نبردش بگویم سخن
کجا تابِ فولاد آرَد چدن

و در جنگِ با تازی و رزمِ روس
دَریده چو رستم بَرِ اشکبوس

سرافرازِ هر رزم و هر انجمن
نگهبانِ این خاک بود از کهن

چو بیدادِ قاجار از حد گذشت
گروهی ز تهران و تبریز و رشت

و دیگر خردپیشگان و مِهان
بنا کرده مشروطه را آن زمان

پلیدی ز آنجا دمی پرکشید
چنین شد که مجلس بیامد پدید

ولی چون که ضحاک راضی نبود
به مشروطه خواهان ستمها نمود

چو مجلس سبب شدپریشان شود
بگفتا که با توپ ویران شود

بسی مردِ آزاده شد زیرِ خاک
که تا حکم شاهی بگردد ملاک

به لب آمدش جان ز این نابکار
خروش آمد از مردمِ هر دیار

همه جاغم و قحطی و جنگِ سخت
بسی کشته شد تا بماند به تخت

چو مشروطه خواهی عقب رانده شد
لُرِ بختیاری فرا خوانده شد

خبر چون به آن ایلِ نامی رسید
ز مردان جنگی سپه برگزید

سوار و پیاده چو شیر و پلنگ
روانه شدش سوی میدانِ جنگ

جلودارشان اسعدِ ایلخان
اهورا سرشت و ز نسلِ کیان

چو لشکر بیامد ز پیر و جوان
تباهی و ظلمت ز خور،شد نهان

به تهران چو خورشیدِ رخشان دمید
قجر شَه ز تن جامه اش را درید

گرفتند از او تاج و تخت و نشان
شده نامشان تا ابد جاودان

چو از تختِ شاهی کشیدش به زیر
بگفتا چنین ایلخانِ دلیر

به هر قطره از خون شیران قسم
به یزدان به خاکم به ایران قسم

هرآنکس شود دشمن این وطن
نپوشد به تن جامه ای جز کفن
.
چو رستم نشد وارث تخت و جاه
اگر چه که سر بودش از پورِ شاه

نگهبانی از خاک ایران زمین
بُدش خوشتر از تاج و تخت و نگین

✍ابراهیم تِرپی زلکی

دکلمه ی شعر در انتهای وبلاگ موجود است.

گوش بیِِر تا بِت بگُم اِز سرگذشتُم

چی الو به آسمو شیری به دشتُم

.

.مینِ لیروک جنگُم وس وا شاهِ افشار

آسمو وابی کوو جورِ شَووِ تار

.

سنگرُم به لیروک و خین ازنه جوش

جنگم وس وا نادر شا شیرون کفن پوش..

.

هم به قندهار بیدُم،هم جنگِ وا روس

سینُمِ سپر کردم سی حاک و ناموس.

.

اُردیِِ شاهِ قجر رَسی به نازه

جا خراج سَهمس اَوی مرگ و جنازه.

.

سی دفاع ز شیرعلی او خانِ نامی

جنگُم وس به تازه وا هنگِ نظامی.

.

ناله ناله برنو بی نَهره‌ی شیرون

چِرِشتِ سرهنگِ شا رسی به تهرون.

.

مالمو سوز خُرم پُر ز سواره

زلکی به جنگ اِره اَر خین بواره.

.

✍ابراهیم زلکی

.🎹🎹🎹🎹🎹🎹

چون کهن سال درختی بُوَد این ایلِ سترگ

شیرِ زردست و هراسان نشد از زوزه‌ی گرگ

🎹

.گر چه بسیار خزان دید و بیفتادش برگ

خم نشد قامتش از شدتِ طوفان و تگرگ

🎹

.نـام این ایل بُـوَد زلکی و ریشـه‌ی آن

بختیاری و ز نیکان بُوَدش نام و نشان

🎹

قدمتش بوده هزاره و به هر جنگ و خطر

.خوش درخشید و ز وی مانده به تاریخ اثر

🎹

.بختیــاری وطنش بوده کُنامِ شیــران

لُر تباریست که شد ناجیِ ملکِ ایــران

🎹

.زلکی ریشه در این قومِ دلاور دارد

سـرفرازست و سپهری پُر از اختر دارد

.✍ابراهیم زلکی

جنگ نازه

💥جنگ نازه💥

کنون بشنو از رزم ما با قجر
همان شاهِ بی‌مهر و بیدادگر

قجر شه به ایران ستم پیشه بود
ز ضحاکیان گوی سبقت ربود

سرایِ وطن رنگِ ماتم گرفت
دلِ هم وطن را بسی غم گرفت

خراجش به ایلم چنان شد گران
که حتی سران را نبودش توان

کس از مالِ خورجین خراجی نداد
درودم به شیرانِ نیکو نهاد

ستمگر چون این سرکشی را بدید
رهِ ظلم و اردوکشی را گُزید

به خشم آمدو حکمِ غارت نوشت
ستمگر به گیتی بجز بد نکِشت

سپاهی به ایلم روانه نمود
ز کاید رسیدند تا نازه رود

صدایی ز دشمن چو آمدبه گوش
ز شیرانِ ایلم برآمد خروش

زمان خان و آدیده‌بان و علی
و آشیربان ،سام و آ ایسولی

به همراه مردانِ جنگیِ ایل
دلیرانِ اژدرکُشِ بی بدیل

همه جانفشان و همه سینه چاک
بسی دشمنان را فکنده به خاک

ز هر غرّش و بانگِ شیخی به جنگ
ز دشمن سری آمدش زیر سنگ

چو تیری که از دست آرش جهید
مَکنزی بَرِ دشمنان را درید

حراجی،طلیعه چو بانگی نمود
ز خون شد زمین سرخ‌و سقفش کبود

ز ایلِ دلیرم چو آمد سپاه
عدو بخت و روزش چوشب شدسیاه

چنین گفته سردار دشمن به درد
دگر باره با وی نجویم نبرد

که گر پیکرت کوه باشدز سنگ
همی برکَنَد ریشه‌ات را به چنگ

هرآنکس به جنگش بیارد سپاه
دگر باره هرگز نبیند پگاه

ستمگر پیِ غارت آمد به ایل
نشد فاتحِ رزم و او شد ذلیل

✍شاعر:ابراهیم زلکی

دکلمه ی شعرِ معرفی و توصیف طوایف زلکی

مردم بختیاری چه پیر و جوان و باسواد و بیسواد همگی علاقه فراوانی به شعر دارند از اینرو در تمام مراحل زندگی شان چه در شادیها و چه در کارهایی چون کشت و درو کردن و مشک دوغ زدن و چه در عشق و چه در غم و عزا و... شاهدیم که از شعر استفاده میکنند.

استاد ابراهیم ترپی زلکی چندین شعر در وصف باب زلکی دارند که در انتهای وبلاگ دکلمه یکی از این اشعارشون که به معرفی و توصیف طوایف زلکی پرداخته قرار داده شده است

تقدیم تمام همتباران گرامی.

شعری درباره سردار علیمراد لیرکی خورجینی زلکی

کوجه رهدن دلیرونِ دیارُم

نمَنده چی خوسو کس مینِ وارم

نه تاریخی بجا منده نه شیری

سزاواره ز ئی غم اَر بمیری

کوجه رهده یَلِ خورجین توارم

ایَر بیدس نوی ئی روزگارم

ایر چه خاکِ لیروک بی دیارس

خوَر ناره کسی اِز جا مِزارس

مرادُم آعلی سردارِ دل پاک

که مرگس تا ابد کِئه ایلِ غمناک

زمونی جور شا بی مینِ مالم

ستین ایلمو بی شیرِ زالم

اگُد که بختیاری شاه وابو

نوا ایسف اسیرِ چاه وابو

غریوه شاه کشور سیچه وابو

ز ایرانی هو برتر سیچه وابو

الرزه خاکِ اجدادُم مِنِ گور

که تُرک اِز ما بییره تاج وا زور

مُو سر کُت نیکنُم ار لَت لت آبوم

مُو نی مَهنُم اسیرِ ظلمت آبوم

به فیلی،زلکیون تا به میوند

کلومس مِن دلاسو روشنی وند

به میدون سردیارون پا نهادن

گپون جون سی پیا آزاده دادن

چونو جنگاور و چی شیر بیدن

که اُردی نادری زونی بریدن

و نادر وا تمومِ تیپِ ایرون

همه سو اَووِدن سی جنگِ شیرون

چه سخته جنگ ببر و شیر بووِه

تفنگ و نیزه وا شُمشیر بووه

چُونو جنگینِ کافر هم مبینا

که سُهر ایبو ز خین رنگِ زمینا

شکس خرده سه بار از ما نظامی
امان از دَسِ نامرد و حرامی

فُرُهدن شیرمِ وابی گرفتار
زمین و آسمو وا یک ازین زار

گپونِ لشکرس وا حُیمِ افشار
هونو هم کُشته وابین جورِ سردار

فرشنا نصمِ ایلِ سی خراسو
دیار و ملکمو وابی بیاوو

و نادر شا که آخر فاتح آوید
دلیری بسکه از اُردیِ ما دید

گُد ار چه عاقِوَت پیروز اَویدم
ز ئی لشکر مُو جنگی تر ندیدم

قشونِ شامرادِ وا خوسو بُرد
قشونی نامراد اما همه گُرد

بدونِ حکمِ نادر اسب کِئن زین
گِرهدن قندهارِ وا یه شوخین

کسینِ چی خوسو دلدار نیدن
به مینِ قندهار پرچمِ زیدن

به مینِ بختیاری تا به اَمروز
نوی سختر ز ئی جنگِ جی‌یَر سوز

ایر نادر نوی شاهِ زمونه
بلاشک تاج ایبردن به حونه

به خَو رَه بسکه بختس وختِ یاری
شهِ بی تاج اَویده بختیاری

شاعر:ابراهیم زلکی

دکلمه ی اشعار استاد ابراهیم زلکی

در آخر وبلاگ دکلمه های شاعر توانمند ایل زلکی و بختیاری بصورت مستطیلی تحت نام ،،دانلود فایل،، آمده است

با کلیک روی آنها وارد صفحه دانلود میشوید ابتدا در مستطیل سبز رنگ روی" دریافت لینک دانلود" کلیک کنید بعد از پنج ثانیه در همان مستطیل سبز نوشته میشود "دانلود فایل" که با کلیک دوباره دکلمه در گوشیتون ذخیره میشود.

جناب ابراهیم زلکی از شاعران و حماسه سرایان بی بدیل بختیاری از کهن تیره ی تِرپی طایفه ی خورجین و باب محترم زلکی میباشند.

وی توسط پدر بزرگوارشون از سنین کودکی با شاهنامه آشنا شدند و آثار وی به زبان فارسی و لری بختیاری در قالبهای غزل و مثنوی سروده شده اند

دو اثر گرانبهای ایشون به نامهای "رقص در خون" و " سراب زندگی" آماده چاپ میباشند

از آنجا که ایشون بر تاریخ زلکی و بختیاری و وقایع ملی تسلط و شناخت دارند اشعار حماسی ایشان منطبق بر تاریخ هستند

براشون آرزوی سلامت و سربلندی داریم.